Gedichten, spreuken,...

Binnen- en buitenkant

Soms klopt

mijn buitenkant

niet helemaal 

met mijn binnen

Of mijn binnen 

niet precies met wat ik straal

Soms adem ik 

onzekerheid

maar speel 

kracht en speel 

ik blij

Terwijl ik baal

Dit klinkt vager

dan ik wil,

maar

wil ik wel 

of toch

juist niet

Ik moet

maar doen

dat wat

ik ben

en gewoon 

zijn

dat 

wat 

je ziet...

-Lentezoet

Kracht

Hoe diep kun je vallen?

Hoe fel is de pijn?

Hoe zwaar kan het voelen

verslagen te zijn?

Hoe groot is het offer?

Hoe bitter de pil?

Soms grijpt je de onmacht nog 

steeds naar de keel

Maar hoe je ook worstelt,

je bent niet verloren.

Want weet dat

uit kwetsbaarheid

kracht

wordt geboren

-@taal

Leun op mij

Je denkt misschien dat het niet lukt

dat deze berg te hoog is

Maar waar jij nu nog twijfel hebt

weet ik 

en geloof ik

Je bent sterker dan je denkt

jij kunt deze berg beklimmen

en hoe onmogelijk het ook lijkt

We gaan er samen aan beginnen

Waar jouw benen niet meer kunnen

leun dan a.u.b. op mij

Als het jou allemaal teveel wordt

Ben ik hier

Ik ben erbij

Wanneer de weg soms moeilijk is

Misschien zelfs onbegaanbaar lijkt

Wil ik dat je goed onthoudt

Dat ik altijd bij je blijf.

-Brievenbusgeluk

Kwetsbaar

Kwetsbaar ben ik

Maar niet breekbaar

Dat heb ik al wel laten zien

Ik ben kapot

Maar niet gebroken

Gevallen ben ik

Maar ook weer opgestaan

Tegenslag maakt mij sterker

Fouten leerden mij het leven 

Door de liefde te omarmen

Ontmoette ik gemis

kwetsbaar ben ik 

maar niet breekbaar

Het is juist mijn kwetsbaarheid

die mij zo sterk maakt

- Brievenbusgeluk

Koers

Vertel me niet, dat ik niet probeer 

Want ik vloog over zeven landen

en stortte neer in acht

Er was storm die me beukte

En de grond was zelden zacht.

Maar iedere keer dat ik weer lag 

Tussen zand en tussen grind

pikte ik het vuil uit al mijn veren

Liet me weer leiden door de wind

Ik ben geen musje, ik ben geen vlinder

Ik fladder niet van bloem naar bloem

heb een spanwijdte van twee meter

en denk nooit meer terug aan toen

Al raak ik soms te snel uit koer

word ik soms moe van mijn getob

zweer ik, dat is maar kortstondig

Ik stijg altijd wel weer op. 

-Lentezoet

IK MOET

Portretten door Ingrid Godon met teksten van Toon Tellegen

Deze fragmentjes komen uit het mooiste boek ooit, denk ik...Zo een mooie teksten dat Toon Tellegen hier neer schreef met verbluffende prenten van Ingrid Godon. Ik word er zelfs even stil van. Er bestaat ook nog een andere versie: IK DENK, maar deze is jammer genoeg precies nergens meer te verkrijgen. Een echte aanrader!!

IK MOET mijn grenzen kennen. Ik zie ze niet, zoek ze overal. Ze zijn steeds verder weg, lijkt het wel. Tot iemand ze aanwijst: 'Daar zijn ze! Kijk maar! Jouw grenzen!' Ze zitten om mij heen. Als prikkeldraad. Papieren prikkeldraad. Maar prikkeldraad. 

IK MOET ja zeggen tegen het leven...Wat een verschrikkelijke opdracht! Ik wil helemaal geen ja zeggen tegen het leven. Laat het leven maar iets tegen mij zeggen. Maar het leven zegt nooit iets. De dood, die zegt wel wat, die praat de oren van mijn hoofd, ook al kan ik nooit verstaan wat hij zegt. 

IK MOET, dat is alles wat ik weet. Iets of iemand dwingt mij, jaagt mij op, gunt mij nooit rust. Die iemand ben ik ook. Ik weet dat dit voor iedereen geldt, ik ben geen uitzondering. Ik moet ergens een punt achter zetten, ik moet maar één ding: nergens een punt achter zetten.

IK MOET niet denken dat ik lang geleden, toen ik nog op school zat, alleen maar gelukkig was. Dat was ik niet. Ik herinner me de keren dat ik huilde, dat ik op mijn lippen bijtend onder mijn dekens wegkroop, dat ik met opzet verdwaalde en niet gevonden wilde worden, dat ik zeker wist dat niemand mij mocht en dat ik niets kon. En toch, als ik aan die jaren denk, lang geleden, denk ik telkens weer dat ik toen gelukkig was, al is het alleen maar omdat ik mij toen nooit afvroeg of ik gelukkig was. 

IK MOET opschieten. Straks is het te laat. Wat een onzin! Het is nu al te laat. En gisteren was het al te laat. En eergisteren ook. Het is volgens mij altijd te laat. Iemand heeft de klok terug gezet, heimelijk, en als je denkt: nu is het zover, dan is het al later, veel later en dus te laat. 

IK MOET mezelf zijn. Als ik in een spiegel kijk moet ik niet zeggen: 'Jij daar', maar 'Ik hier.'

IK MOET voor me kijken, ik weet het. Maar het liefst zou ik alleen maar achter mij kijken, zien wat er is gebeurd, wat goed is gegaan en wat verkeerd, mijn hoofd schudden over mijzelf, denken: 'dit had anders gemoeten, waarom heb ik dat gedaan, wat een geluk heb ik daar gehad...' Zonder dat ik iets kan veranderen. Ik zou alles alleen maar erger maken, als dat kon. Ik houd van de onherroepelijkheid - dat eigenaardige mengsel van opluchting en schuldgevoel - van alles wat achter mij ligt. Van alles wat voor mij ligt heb ik geen verstand. 

IK MOET mijzelf zijn. Maar als ik mijzelf tegenkom, wat zo nu en dan gebeurt, denk ik: moet ik jou zijn?...maar ik wil jou helemaal niet zijn...wie wil je dan zijn?...dat zeg ik niet...zeg op, je moet het zeggen!...nee, ik zeg het niet...Ik zeg het tegen niemand, en zeker niet tegen mijzelf. 

IK MOET gelukkig zijn. Een stem in mij, die dat zegt. 'Daar gaat het niet om', zeg ik. 'Waar gaat het dan wel om?' 'Dat weet ik niet. Ik weet alleen waar het niet om gaat.' 'Denk je dat je er ooit achterkomt waar het wel om gaat?' 'Nee.' Het is even stil. De stem in mij schraapt iets wat ik maar zijn keel zal noemen en zegt dan: 'Probeer toch maar om gelukkig te zijn.'

IK MOET eisen stellen aan mijzelf. 'Maar ik doe de hele dag al niets anders!' 'Dat zijn geen eisen.' 'Wat zijn het dan?' (Ik denk even na.) 'Mooie woorden.' 'Noem je dat mooie woorden?' 'Nee, maar ze proberen het wel te zijn.' (Een lange stilte.) Ik stel een eis aan mijzelf. Ik zeg niets meer. 

- uit IK MOET van TOON TELLEGEN

Ik ging op het droge zitten, mijn rug tegen de muur, en sloot stilletjes mijn ogen. Daar ligt het, dacht ik in het zonlicht. Ik had niet alles uit mijn vingers laten glippen. Niet alles was de duisternis in gedreven. Er was nog iets over - iets warms en moois en waardevols. Misschien zou ik het onderspit delven. Misschien zou ik zelf verloren gaan. Misschien liep ik met mijn kop tegen de muur. Misschien was de schade onherstelbaar en liepen al mijn wanhopige pogingen op niets uit. Misschien was ik de enige die niet besefte dat ik doelloos in de as van een ruïne rakelde. Misschien was er niemand om me heen die zijn geld op mij durfde te zetten. 'Hindert niet', zei ik met zachte, afgemeten stem tegen degene die zich daar bevond. 'Maar dit kan ik je wel zeggen: er is iets waar ik op wachten moet, er is iets waarnaar ik zoeken moet.' Toen hield ik mijn adem in en spitste mijn oren. Ik probeerde de zachte stem te horen die er diende te zijn. En achter het geplons, achter de muziek, achter de lachende stemmen, ving ik een heel ver, geluidloos geluid op. Er riep iemand om iemand anders. Er verlangde iemand naar iemand anders. Met een stem die geen stem was. Met woorden die geen woorden waren.

Uit: "De opwindvogelkronieken" - Haruki Murakami

Het toeval van het lot, het zoeken zonder te vinden, oog hebben voor het kleine en openstaan voor de dingen die er op je pad komen: juist daarin schuilt de schoonheid van het bestaan.

-Dirk De Wachter

Soms heel even

bekruipt mij het gevoel,

dat mensen niet snappen,

hoe ik mij voel.

Voor de buitenwereld iemand,

die altijd loopt te stralen,

maar niemand ziet,

dat ik blijk te verdwalen.

Verdwalen in emoties,

gevoelens van vreugde en verdriet,

die vreugde laat ik zien,

maar het verdriet niet. 

Dus oordeel niet te snel,

over iemands vreugde of verdriet,

soms is de waarheid anders,

dan je aan de buitenkant ziet. 

-Onbekend

Goed

Als ik je vraag:

Hoe gaat het?

Geef mij dan naast jous 'goed'

je twijfels

en je hartzeer

je angst

je tegenspoed

Geef mij naast

 jouw 'uitstekend'

je tranen

en je pijn

als ik je vraag:

Hoe gaat het?

Hoef je niet sterk te zijn

Maar toon je juist

je kwetsbaarheid

en zeg me wat er speelt

Want 'goed'

voelt vaak veel beter als je 

je zorgen deelt. 

-Tanja Helderman

Ze zeggen dat het wel overgaat

Dat het beter wordt als ik maar loslaat

Dat ik verder moet

Ze begrijpen me niet goed

Ook al hebben ze de beste bedoelingen

Ze vinden niet de juiste woorden

Woorden die me nu zouden troosten

Ze begrijpen niet hoe diep mijn hart is geraakt

hoe pijnlijk diep mijn gevoel is gekraakt

Zo diep dat je lichaam trilt en beeft

Dat je even niet meer weet waarom je leeft

Dus laat me even zijn

Alleen zijn met mijn pijn

Even niet ok zijn

Ze hebben geen idee

Echt geen idee

Hoe het voelt als je

wegzakt in je oude wonden

Een overdosis tegenslag

Een vernielende puinhoop

Die elk jaar groter wordt

Ze verwachten dat je snel 

weer opstaat en doorgaat

Maar de druk is te hoog

Kijk me niet zo aan

Laat me even gaan

Alleen met mijn pijn

Even niet ok zijn

Ik beloof dat ik er wel uit eer

Ik kom wel op mijn tijd

Als ik eruit ben met mijn strijd

Veroordeel me niet

Want er is zoveel meer in mij dan wat jij ziet

Je weet echt niet hoe het voelt

Een pijn zo diep dat je lichaam trilt en beeft

Dat je even niet meer weet waarom je leeft

Dus laat me even zijn

Alleen zijn met mijn pijn

Even niet ok zijn.

-Orchidee 23.01.2018

The thought of what could have been is as painful as a broken heart.

-Bridgett Devoue

Herfst

Het weggewaaide blad
is't einde van 'n droom
de nerven stilaan sterven
uit heimwee naar de boom.

- Toon Hermans

Laten we er vaker bij stil staan dat het gewone leven ook mooi kan zijn.

-Dirk De Wachter

Ik vergeet soms
waar geluk zit, of
ik weet het wel maar ik
voel het niet.
Dan zie ik heus wel
de dingen, van een
lachend kind en een bloem in bloei maar
wat ik voel is pijn en wat ik voel is verdriet.
Ik weet wel dat geluk nog leeft
en zelfs dat ik het nog kan maken.
Mijn hart is alleen wat in de war en ik
ben soms bang om
alleen nog maar verdrietig
te zijn en het geluk echt
kwijt te raken.

-Woordkunsten

Het verdriet dat niet spreekt, knaagt aan het hart tot het breekt.

William Shakespeare 

Wisselend

Vera schrijft puur

Soms vraag ik me wel eens af of het ooit nog beter wordt. Zal ik me altijd zo voelen? Of duurt dit nog maar kort?

Totdat ik me ineens goed voel, alsof er nooit iets mis is geweest. Zo gaat het bij mij heen en weer. Zeer vermoeiend voor lichaam en geest.

Ik wil zo veel mogelijk genieten, maar de energie is snel weer op en dan ben ik weer terug bij af, want dan zegt mijn lichaam "stop".

Volg het pad van jouw dromen, niet de snelweg van andermans verwachtingen.

De kracht van kwetsbaarheid

Vera schrijft puur

Soms draag je iets met je mee

voor een hele lange tijd

het zit je dwars en blijft bij je

je wilt het aan iemand kwijt

Ergens wil je het zeggen

maar toch ook weer niet

je bent bang voor de reactie

of voor de gevolgen in het verschiet

er is een stemmetje in je hoofd

dat constant zegt "wat als"

je vult in wat kan gebeuren

maar die verwachtingen zijn vals

je hoeft het niet alleen te doen

zoek samen naar een oplossing

zo valt een last van je schouders

die zal zorgen voor verlossing

men zal je openheid waarderen

al had je dat niet verwacht

want het tonen van je kwetsbaarheid

is geen zwakte maar een kracht

De belangrijkste oorzaak van ongelukkig zijn, is nooit de situatie, maar je gedachten er over.

Eckhart holle 

Teksten ingezonden door Loes:

• Difficult roads often lead to beautiful destinations.
• I am not what happened to me, i am what i choose to become. (Carl Jung)
• If you believe in yourself enough ans know what you want, you are going to make it happen.
• Tussen wat wordt gezegd en niet wordt bedoeld en wat wordt bedoeld en niet wordt gezegd gaat de meeste liefde verloren. (Khahlil Gibran)

boos zijn..

Boos zijn

Boos zijn, kwaad zijn, woedend zijn.

Op niemand, alleen op mezelf

Altijd verbrod ik alles maar,

niets houdt me tegen, ik maak het altijd kapot.

Waar ben ik?

Wie ben ik?

Waar is die vrolijke Stefanie in mij?

Al lang gezocht, nog steeds niets gevonden.

Na een tijdje geef je de moed op, want bestaat die vrolijke ik nog wel?

Boos zijn, kwaad zijn, woedend zijn.

Het doet zo'n pijn.

Waarom kan ik niet gewoon "gewoon" zijn?

Depressie

Depressie...

Er zijn dagen dat opstaan niet lukt. Ik wil het niet. Ik kan het niet. Ik wil verdwijnen in het donker. Het licht dat door een kier de kamer binnen schijnt maakt me bang. Maakt me o zo bang. De dag begint. Ik wil het niet. Ik kan het niet. De dagen duren veel te lang. Een minuut voelt als een uur en de uren als een eeuwigheid. Ik moet gaan. Ik moet gaan leven. Ik wil het niet. Ik kan het niet. Mijn lichaam voelt zwaar. Ik voel de strijd. Een groot gevecht in mijn hoofd. Mijn lach zet ik op. Een jurk van 'ja het gaat wel goed hoor'trek ik aan. Ik oefen de woorden van vrolijkheid zodat iedereen me straks gelooft. Het is donker. Het is zwaar. Het is geen kwestie van 'gewoon beginnen maar'. Het is geen dip. Ik ben niet lui. Ik heb niet zomaar een moeilijke bui. Ik ben ziek in mijn hoofd en het is zwaar in mijn hart. Te moe om op te geven, te moe om echt te leven en ik verdwaal steeds in het zwart. O, ik wil echt dat het anders, dat alles zal wat minder zwaar en mijn hoofd en hart meer lief. Maar ik wil het niet. Ik kan het niet. Het is soms veel te veel. Ik wil je fluisteren, roepen, schreeuwen. Hoor me toch. Ik ben jammer genoeg depressief.

                                                                                                                    (woordkunsten)

Bestaan

Ik adem, dit is mijn plek

hier zal ik helen, hier plant ik mijn nu.

Een start vanuit waar ik wil groeien.

Vanuit waar ik zal streven, zal hopen, zal gaan.

Ik wil niet meer stoppen, niet meer ten onder.

Geef me water en zon,

ik wil me door de kiezels heen

worstelen en dan stralen,

bestaan.

                                                         (Jentl van Wijk, 2018) 

Leven

Het leven gaat, het loopt, het kuiert, 't is in de weer, het rent, het luiert. Soms staat het leven even stil, en doet precies wat of het wil, maar al vliegt het uit de baan, laat gaan dat leven...Laat maar gaan.

Het leven gaat zijn eigen gang, of je blij bent, boos of bang, soms strompelt het ,'t is geen gezicht. Also het rondes achter ligt, maar morgen loopt het weer vooraan. Laat gaan dat leven...Laat maar gaan.

Het leven gaat, laat het maar stoeien, niet al te veel ermee bemoeien. Het kent de koers en bovendien, het ziet veel meer dan ogen zien. Al lijkt het soms op hol te slaan. Laat gaan dat leven...Laat maar gaan.

Het leven gaat en het weet van wanten, en na een poos van lanterfanten, kiest het weer voor zijn volle vaart. Hij kent de wegen op de kaart, die nergens opgetekend staan. LAat gaan dat leven...Laat maar gaan.

                                                                                                                                                                  (2016)

Rugzak

Besluit is genomen, pak mijn rugzak, ga die legen, open voorzichtig, kom vanalles tegen. Schrik van de inhoud, terwijl ik erin staar. Al dat gewicht voelde te zwaar.

Stuk voor stuk verwijder ik, dat verleden met een snik. Het lucht me op en als ik na het legen stop, is mijn rugzak weer te dragen.

Vrij kijk ik de wereld in, met mijn lichte last. Krijg er weer zin in, met de zugzak die nu beter past.

                                                                                                                                                                             (2016)

De spiegel

De spiegel laat mij iemand zien die ik niet meer goed ken en zelfs al jaren niet meer heb gezien.

Een beetje vergeten, we ikzelf eigenlijk ben.

Met een hamer slaag ik de spiegel aan diggelen. Het verteld enkel leugens.

De scherven lijst ik in en dan eindelijk zie ik de ware mij. Gebroken

Ik ben mezelf, ga door het leven met wie ik ben , want ik ben ik en niemand anders.

                                                                                                                                             (2016) 

mijn gevoel

Ik zit niet lekker in mijn vel. Ik voel me even minder goed. Soms weet ik dan zelf niet echt wat ik met alles in me moet.

Wat dan van grote waarde kan zijn, is iemand die even met me praat.En die zomaar even luistert, naar wat er allemaal in me omgaat.

Dat kleine beetje aandacht, doet soms al zoveel meer dan ik eigenlijk verwacht had.

Want als ik me even kan uiten en ik ook duidelijk wordt verstaan, geeft dat soms net dat kleine zetje , om weer de juiste richting in te gaan.

Maar soms zit ik ook vol met twijfels. M'n hoofd wil dit, mijn hart wil dat. Soms weet ik even niet meer waar te gaan, via welk pad.

Soms voelt mijn hart iets anders dan wat men hoofd me zachtjes zegt. Soms raak ik dan overstuur, want...

Wat is nu goed of slecht. Twijfels maken me onzeker, kwetsbaar en soms verward. Maar dan denk ik: Volg toch je gevoel. "Luister naar je hart."

                                                                                                                                                                                      (2016)

pijn

Pijn diep vanbinnen

Van buiten zo gewoon

van binnen een verwarring

niemand die het hoort,

niemand die het ziet.

Het huilen zonder tranen

een stil intens verdriet

pijn diep vanbinnen

in mezelf verankerd.

Soms maakt het dat ik wankel

ik grijp me vast in het leven

bang dat ik het anders op zal geven

pijn diep vanbinnen

hoe uit ik dit in zinnen.

Zo zijn mijn tranen verborgen

achter een muur van lichte vrolijkheid

ze zijn alleen maar zichtbaar voor wie heel goed kijkt.

Pijn diep vanbinnen

mijn tranen zitten in mijn hart

Ik kan ze niet meer dragen

Voor wie niet kijkt

zijn ze verstopt

die kijkt niet in mijn ogen

pijn diep vanbinnen.

Mij, tranen zijn van mij alleen

ik wil ze niet steeds delen.

Begrijpen kun je ze nooit

al zijn het er zovelen.

Mijn tranen zijn voor wie ze ziet

zonder dat ze stromen

Voor wie de pijn kent in mijn hart,

de pijn van verloren dromen.

                                                             (2016)

Inzendingen van Loes:

when life is sweet,

say thanktou and celebrate.

And when life is bitter

say thank you and grow.

                              Shauna Niequist

Never underestimate

the strenght of one person's

dream, the power of one

voice, the wind from a

butterfly's wing or the

light from one dim

candle that tiny candle

may be the bright light

out of someone's

darkness.

                                      Kristi Dyer

Loes zegt er nog iets heel moois bij: "Ze gelooft er in dat er in ons een kleine vlam

brandt, het enige wat we te doen hebben is er contact mee krijgen en schijnen!

Veel succes ermee omdat lichtje te vinden en het te doen laten schijnen!